Jesteś w: Motyw szaleństwa

Motyw szaleństwa


„Hamlet” Williama Szekspira

Nie do końca wiadomo czy udawane, czy prawdziwe, ale było ono reakcją Hamleta na przerastający go problem pomszczenia śmierci ojca. Niektórzy uważają, iż był to rodzaj maski, którą przywdział główny bohater, aby w ten sposób obserwować w spokoju wydarzenia toczące się na zamku. Według Poloniusza przyczyną obłędu Hamleta była nieodwzajemniona miłość Ofelii. To właśnie ona, po śmierci ojca, również popadła w szaleństwo, z tą różnicą, że nie ma wątpliwości, co do jego autentyczności. W jego efekcie Ofelia popełniła samobójstwo, topiąc się w rzece.„Cierpienia młodego Wertera” Goethego

Henryk, mężczyzna, który pokochał Lottę i został przez to oddalony ze służby u komisarza, w szaleństwie znajduje ukojenie swojej rozpaczy i bólu, którego powodem jest odrzucona miłość. W utracie poczucia rzeczywistości odnajduje spokój, czego zazdrości mu Werter. Dla niego szaleństwo jest sposobem na szczęście i zapomnienie o prawdziwych przyczynach udręki.

„Dziady” Adama Mickiewicza

Szaleńcem jest Gustaw z II części Dziadów. Tragiczne dzieje miłości do Maryli sprawiły, że popadł w obłęd i uciekł przed rzeczywistością.

„Nie-Boska komedia” Zygmunta Krasińskiego

W „Nie – Boskiej komedii”, podobnie jak w wielu romantycznych dziełach, pojawiają się postacie szaleńców. Niejednokrotnie szalony bohater stanowi tło podjętej przez twórcę problematyki. Dzięki takiej postaci autor mógł wykpić jakąś teorię, skarykaturować ideologię, bądź też przemówić proroczym głosem. Obłąkani zachowują się niemal jak postaci fantastyczne: słyszą głosy, mają objawienia, mówią bez sensu.

strona:    1    2    3    4  





Motyw - inne artykuły:
Motyw szaleństwa